Niech się święci...

"Pusty rynek. Nad dachami
Gwiazda. Świeci każdy dom.
W zamyśleniu, uliczkami,
Idę, tuląc świętość świąt."


Joseph Von Eichendorff

Do Świąt pozostały zaledwie trzy tygodnie. Coraz więcej wokół świątecznych dekoracji, światełek, choinek czy 'marketowych' Mikołajów, jednak tej bliskości Świąt towarzyszy coś jeszcze: coroczne narzekanie.

Już od dłuższego czasu obserwuję, że Święta powodują u ludzi jakąś dziwną, nie do końca wytłumaczalną frustrację. Narzekamy na wszystko, a szczególnie na kupowanie prezentów no bo kogo na to stać i jeszcze trzeba się przedzierać przez tłumy w sklepie, a wcześniej to trzeba jeszcze wymyślić co i komu.

Przykre to trochę, że w zasadzie raz do roku nie chce nam się choć trochę pomyśleć planując upominki. Zastanowić się co uszczęśliwiłoby naszych bliskich. Pomyśleć o nich inaczej, cieplej, więcej bo na co dzień mamy dla siebie coraz mniej czasu. Że patrzymy na prezenty przez pryzmat wydawanych pieniędzy, a przecież prezent nie musi być drogi, wystarczy jeśli będzie trafiony i od serca :)

Ale prezenty to nie wszystko. Narzekamy na sprzątanie (tak jakby na Wigilię miała do nas przyjechać Perfekcyjna w białej rękawiczce), na pogodę (bo śniegu jest zawsze, albo za mało albo za dużo i nigdy w sam raz), na choinkę bo albo opada, albo się kurzy, a jeszcze, o zgrozo!, trzeba ją ubrać, że trzeba jechać, albo nie daj Boże iść, odwiedzać (bo w sumie to po co, przecież widujemy się co trzy-cztery tygodnie to w zupełności wystarczy).

No i tak na tym narzekaniu, nerwach, pośpiechu jak co dzień, umyka nam ten przecież całkiem fajny przedświąteczny czas oczekiwania.

Osobiście nie mogę się doczekać pieczenia ciasteczek z kokonami, syf w kuchni jest niemiłosierny, wszystko z góry na dół (łącznie z kokonami) upstrzone jest różnobarwnym lukrem, ale frajda jest z tego nie do opisania. Czyszczenia butów dla Mikołaja i tego oczekiwania na sen kokoników żeby w końcu podrzucić do tych pieczołowicie wyczyszczonych butów malutkie paczuszki. Przygotowywania domu, wieszania ozdób, lampek, ubierania choinki, która jak co roku będzie żywa, do sufitu i kolorowa.

I też czasem mi się nie chce, też jak wszyscy wpadam w szaleńczy wir sprzątania po to żeby koniec końców paść prawie na pysk ścierając ostatni pyłek kurzu i poprzysiąc sobie, że już nigdy więcej. Też nie przepadam za tłumami w sklepach i walkami o miejsce w kolejce do kasy, a śniegu przeważnie jest dla mnie za dużo :)

Ale czy to jest ważne? Absolutnie nie, bo ja jak w wierszu, który zacytowałam na początku uwielbiam 'tulić świętość świąt'. Staram się nie myśleć o czasie przedświątecznym jak o czasie bieganiny ze ścierą i choć zdziwiły mnie choinki w jednym ze sklepów ósmego listopada to jakoś mi to nie przeszkadza. Fajny, radosny czas więc? Więc niech się święci... :D

P.S U mnie zawitała już nawet choinka (zanim stanie ta właściwa). Ikea kocha recycling, a ja 'zrecyclingowałam' Ikeę :D