Urodziłam gorzej

Ostatnio miałam okazję uczestniczyć w różnego rodzaju dyskusjach na temat porodu. Można by powiedzieć, że temat mnie nie dotyczy bo dwa porody mam za sobą, trzeciego nie planuję, ale... Za każdym razem ( a przynajmniej w 90% przypadków) kiedy opowiadam komuś jak moje dzieci przyszły na świat słyszę, że było mi łatwo, że się nie namęczyłam bo przy cc to rodzi za kobietę tabun lekarzy. Męczyć się nie musi, przeć nie musi, no bajka.

Tyle, że z bajkami niestety jest tak, że nie zawsze toczą i kończą się szczęśliwie....

Kiedy chodziłam w ciąży z pierwszym synem, na nic się nie nastawiałam, nie wiedziałam gdzie i jak będę rodzić, a o planie porodu nikt nawet nie słyszał. Życie zdecydowało za mnie, za moje dziecko, za nas. Cesarka była planowa, ważniejsze od tego w jaki sposób przyjdzie na świat moje dziecko, było to żeby urodziło się zdrowe.

W drugiej ciąży też do końca nie wiedziałam jak będzie, czy coś się nie wydarzy czy dotrwamy do porodu i jaki ten poród będzie.  Jadąc na porodówkę byłam przejęta jakby to był mój pierwszy poród. Nie udało się. Syna rodziłam 27 godzin. 20 w skurczach krzyżowych co minutę i kilkanaście pod kroplówką z oksytocyny bez nawet najmniejszego postępu w porodzie.Płacząc nawet nie tyle z bólu co z bezsilności, w końcu się poddałam. Jadąc na salę operacyjną z jednej strony cieszyłam się, że za chwilę mój wyczekany synek będzie ze mną, a z drugiej czułam, że zawiodłam.

Kiedy wróciliśmy do domu wszyscy gratulowali, ale wiele razy usłyszałam ten znamienny tekst, że się nie namęczyłam. Te 27h się nie liczyło, nie było ich, był fakt, że ktoś urodził za mnie, poszłam na łatwiznę. Starałam się o tym nie mówić, omijać temat, myślałam, że coś ze mną jest nie tak bo zamiast cieszyć się ze zdrowego dziecka duszę w sobie gorycz porażki. Pielęgnowałam w sobie myśl, że jestem gorszą matką bo nie dałam rady urodzić dziecka, bo się poddałam, bo może jeszcze mogłam spróbować. 

I wtedy w jednym z popularnych programów śniadaniowych usłyszałam ją, jak mówiła o mnie, o moich odczuciach o tym co się wtedy we mnie działo. Miałam wrażenie jakby przyszła tam dla mnie. Mówiła o 'dobrym żalu' o tym, że wiele kobiet przeżywa to co ja wtedy przeżywałam i że to normalne. Napisałam do niej maila, w którym wyrzuciłam wszystko co mnie tyle miesięcy męczyło, o czym nikomu nie umiałam powiedzieć. Nie liczyłam nawet na to że tego maila przeczyta bo pewnie dostaje ich setki. Ale ona nie dość że przeczytała to jeszcze odpisała. Dzień w którym dostałam od niej odpowiedź był dniem, w którym pierwszy raz po kilku miesiącach od porodu tak naprawdę ucieszyłam się, że drugi raz zostałam mamą.

Teraz kiedy od narodzin mojego syna minęły ponad 3 lata już mogę o tym rozmawiać, może nie tak zupełnie bez emocji, bo ten żal gdzieś tam nadal jest, ale teraz już wiem, że nie jestem gorsza tylko dlatego, że urodziłam tak, a nie inaczej. "Jak pisze Ananda Lowe, KAŻDY poród jest wejściem w macierzyństwo, niezależnie od tego w jaki sposób się potoczył. KAŻDE wejście w macierzyństwo należy świętować. Istnieje tylko jedna społeczność matek i każda z nas, niezależnie od tego, w jaki sposób została matką i czy jest razem z dzieckiem czy też nie – jest jej częścią!" ( za dziecisawazne.pl)

Chciałabym żeby każda kobieta wchodząc na salę porodową o tym pamiętała.