Będę żyła w patologii.

Nie, nie jestem nadgorliwa i absolutnie nie miałam w planach dwóch postów dziennie (obiecuję, że w weekend dam wam odpocząć...chyba), ale tak mi się ciśnienie podniosło, że muszę sobie ulżyć.
Wszystko przez jeden artykuł klik. Jak się komuś nie chce czytać to w skrócie napiszę, że artykuł traktuje o nowych zasadach naboru do przedszkoli w naszej 'wsi'.

W związku z powyższym artykułem krótko przed północą podjęłam życiową decyzję. Pofatygowałam się do drugiego pokoju gdzie mój małżonek w pocie czoła przygotowuje się do ważnego egzaminu i oznajmiłam:

KOCHANIE, ZOSTAJEMY RODZINĄ PATOLOGICZNĄ

Nie do końca wiem jeszcze jak to zrobić, ale zrobić musimy szybko bo czas nagli. W końcu podania do przedszkola składać będzie trzeba już lada chwila. W związku z tym, że czasu mało, wielodzietność odpada bo w dwa tygodnie jakoś znacznie stada nie powiększymy. Zresztą wielodzietność wcale nie oznacza patologii, a wręcz przeciwnie popieram całym sercem tych, którzy chcą mieć dzieci jak najwięcej. 

Pod rozwagę biorę więc alkoholizm i przemoc domową. Z tym pierwszym może też być problem bo starość nie radość i po dwóch lampkach wina głowa napiernicza mnie jak ruski czołg, a tu by trzeba było jednak przyjąć większą ilość procentów. Mąż to może wytrzymałby ciut dłużej, ale też wiekowy jest to specjalnie długo by nie pociągnął.

Przemoc? Hmm... tylko kto kogo? Ja jego czy on mnie? No nie ukrywam, zdarzyło mi się nie raz podczas trwania małżeństwa pomyśleć o tym żeby użyć patelni w zupełnie innym celu niż przygotowanie posiłku, no ale żeby tak niecne myśli w życie wprowadzać? Eeee chyba nie. No jakby nie było to w końcu mój mąż. Lać się przecież też nie pozwolę bo makijaż to ja jednak wolę w brązach niż w odcieniach fioletu. Zresztą mój małżonek to nie ten typ.

Jest jeszcze trzecie wyjście. Przestajemy płacić rachunki  i olewamy kredyt na mieszkanie co znacznie ułatwi nam zmianę statusu społecznego na zdecydowanie niższy. Dzieci oczywiście obowiązkowo powinny być zaniedbane, brudne i głodne.

Ok. To była ironia i wcale nie zamierzam zmieniać swojego statusu społecznego. Chociaż zaraz wróć, miałam zamiar zmienić swój status społeczny na wyższy posyłając dziecko do przedszkola i idąc do pracy, ale po przeczytaniu nowych wytycznych ręce i szczęka opadły mi do samej ziemi. 

Oto w jaki sposób będą w tym roku przyznawane punkty:

 "15 punktów w sytuacji, kiedy oboje rodziców pracują lub kiedy pracuje rodzic samotny; 12 punktów kiedy do przedszkola chodzi rodzeństwo; po dwa punkty za każdą godzinę zadeklarowaną w przedszkolu po godzinie 13; 15 punktów za przedszkole pierwszego wyboru; 15 punktów za rozliczanie podatku w jednym z poznańskich urzędów skarbowych i 70 punktów za opiekę kuratora lub asystenta rodziny."

A jak to przedstawia się u nas? Pracuje tylko mąż i nie jestem matką samotnie wychowującą dziecko (rozwodu w trzy tygodnie też nie załatwimy). Do przedszkola nie chodzi rodzeństwo mojego syna. Interesują nas tylko godziny od 8-13. Rozliczam podatki w  odpowiednim US więc tu sobie plusujemy i uwaga hip hip hurra mamy już całe 15pkt. No i niestety w trzy tygodnie ciężko będzie sobie załatwić kuratora. No może skapnie nam jeszcze 15 za przedszkole pierwszego wyboru, chociaż jaki to wybór jak w naszej okolicy jest tylko JEDNO państwowe przedszkole do tego mikroskopijne. Z drugiej strony skoro teraz z przedszkoli robi się centra pomocy dla dzieci z rodzin patologicznych to przy całym szacunku, tolerancji itp. nie wiem czy chcę żeby moje dziecko tam uczęszczało (możecie rzucać kamieniami, ale takie jest moje zdanie). Nic tylko pogratulować naszym radnym bezradnym, albo bezmyślnym.

No to sobie ulżyłam. 

Cóż zaryzykujemy i 9 marca pokornie zaniesiemy w ząbkach nasze podanie i zobaczymy co z tego wyniknie. W najgorszym przypadku za rok i tak moje młodsze dziecko dopadnie obowiązek szkolny i będzie musiał iść do zerówki, a zerówkę mamy już przetestowaną na starszaku więc poślemy go tam ze spokojem.