Jak w prosty sposób posiąść nowego męża.

Małżonek mój do najmłodszych nie należy, no w każdym razie dużo bliżej mu do 4 z przodu niż do 2 :) Niestety, pomimo tego, że cały czas uważa, że zawsze będzie piękny i młody to z jakichś dziwnych nieznanych i niezrozumiałych dla mnie przyczyn robi wszystko żeby jego szafa, a dokładniej jej zawartość była od niego starsza co najmniej o 10 lat. 

Ubranie ma być wygodne, a to, że nosił je jeszcze w liceum nie ma jakby większego znaczenia. U mnie powoduje to oczywiście stan przedzawałowy i krew mnie zalewa. 

Co prawda przez 8 lat małżeństwa udało mi się doprowadzić mężowską garderobę do jako takiego stanu poprzez usuwanie z niej cichaczem rzeczy, które powodowały u mnie koszmary senne, ale są takie części garderoby, które małżonek broni zajadle, gotowy stoczyć bitwę na śmierć i życie byle nie dopuścić do ich unicestwienia.

Kupno małżonkowi jakiejś nowej części garderoby nie jest takie proste bo o ile małżonek mnie niczego nie żałuje i wręcz marudzi jak wrócę z zakupów nie kupując jakiegoś fatałaszka, to o sobie przeważnie mówi, że niczego nie potrzebuje. No bo przecież jak t-shirt jeszcze jako tako się trzyma to jest ok, a to że jest sprany i pamięta czasy głęboko kawalerskie absolutnie go przecież nie dyskwalifikuje.

Na szczęście zdarzają się takie okazje, że kupić coś nowego trzeba. Niedługo czekają nas dwie takie okazje. Jedną na razie pozostawiam w sferze tajemnicy żeby nie zapeszać, a drugą jest wesele mojego brata. Skutkiem tych okazji był sobotni wyjazd w poszukiwaniu garnituru. Nie wiem czy ta cecha charakteryzuje wszystkich mężczyzn, ale mój tato i mój mąż mają ją na pewno - kupić to co trzeba w pierwszym sklepie do którego się weszło i mieć święty spokój.

No to trach, przyjechaliśmy do centrum handlowego. Pierwszy sklep.

Przemiła blond pani pokazuje nam trzy miliony garniturów, a małżonek mierzy. Generalnie fasony są ok, ale ciężko z dobraniem rozmiaru. W pewnym momencie dziecię młodsze na cały sklep informuje nas o swojej potrzebie:

-Kupa - rozlega się po sklepiku i wszyscy ukradkiem duszą się ze śmiechu.

Co z robić, zostawiam mężowskiego  z przemiłą blond panią i biegnę z młodym do wc-eta.

To co zastaję po powrocie solidnie osłabia moje i tak już mocno skołatane nerwy. Otóż zastaję mężowskiego w przymierzalni z..... No nie z przemiłą blond panią, ale za to chyba z najgorszym, najbrzydszym i najstraszniejszym garniturem jaki był w tym sklepie i jeszcze na to wszystko mężowski informuje mnie, że w tym czuje się najlepiej.

What??????

O nie mój drogi! Takie cztery to wiszą już w twojej szafie i absolutnie nie pozwolę na kolejny wór po ziemniakach wydać kupę kasy, tfu! nawet za darmo nie pozwoliłabym zabrać go do domu.

Lekko podminowany małżonek mimo wszystko poddaje się mojemu sprzeciwowi i opuszczamy zrezygnowaną moim marudzeniem przemiłą sprzedawczynię. (Nota bene premię powinna dostać za swoje starania).

Sklep nr 2. 

Mężowski wchodzi, po niespełna minucie bierze z wieszaka garniak i woła mnie.

Zerkam, a moja szczęka odbija się od podłogi i muszę ją zbierać bo sama nie chce wrócić na swoje miejsce. 

Szok! Mąż trzyma w rękach totalne przeciwieństwo garnituru, który przymierzał u przemiłej blond sprzedawczyni. 

Przymierzalnia, dobór rozmiaru i....zakochuję się ponownie.

Małżonek lżejszy o kupę kasy, ale odmłodzony o dekadę wychodzi ze sklepu z garniturem, koszulą, butami i paskiem :)

A ja z podziwu wyjść nie mogę jakie mam w domu ciacho. I pomyśleć, że do posiadania 'nowego' męża wystarczył nowy ciuch :D