Wypoczywasz rodzinnie? Gówno prawda!

Kto należy do waszej rodziny? U nas jest mama, tata, syn starszy i syn młodszy. Kolejność dowolna. Wszyscy na równych prawach i równie ważni. Wszyscy się kochamy, szanujemy, lubimy spędzać ze sobą czas. Oczywiście wspólne spędzanie czasu to dla nas czysta przyjemność, radość i przyjemna forma wypoczynku. U Was tak samo?

Wielu z Was na bank przytaknie i powie, że w ich rodzinie jest identycznie. Że wykorzystujecie wolne chwile na wspólny rodzinny wypoczynek. Że wspólne spędzanie czasu to dla was priorytet, a wszelkie formy rodzinnego wypoczynku są wysoce pożądane. Tak? Tak. A właśnie, że nie bo to wszystko gówno nieprawda i mit.

Sobota. Wszyscy w domu, nikt nie pracuje, nie idzie do szkoły, nikt nic nie musi. Jedziemy na rodzinny piknik organizowany, że tak powiem przez kręgi zawodowe PM. Już po przekroczeniu terenu pikniku rozpoczyna się donośne zawodzenie pod tytułem gdzie są atrakcje dla dzieci.

My wiemy, że są na bank, ale bardziej ciągnie nas w kierunku cateringu niż w kierunku dmuchanego zamku.

Niestety, zawodzenie tak przewierca nasze mózgi, że dla świętego spokoju omijamy stoisko z cateringiem na wdechu co by nie czuć fantastycznych zapachów oferowanej kuchni i podążamy w kierunku dmuchanych ustrojstw. Dzieciaki wniebowzięte. Skaczą, zjeżdżają, turlają się. Kończy się oczywiście rykiem bo okazuje się, że na jednym z dmuchanych ustrojstw jest wielka kałuża, w której po kolei lądują wszystkie dzieciaki mocząc jedyną parę spodni. 

Moment rozpaczy wykorzystujemy żeby jednak zaciągnąć ich do stołu i podążyć w kierunku cateringu. Nawet udaje się odnaleźć coś co konsumują również dzieciaki,a łatwe to to nie jest jak się ma dwa niejadki. Niestety już w połowie posiłku kokony odkrywają pobliski plac zabaw. W pośpiechu przełykam ostatni kęs i ciągnięta za rękę podążam w zakątek pola piknikowego upstrzony zjeżdżalniami, tunelami i innymi wynalazkami służącymi do zabawy. 

Tu odzywa się mój wstręt do placów zabaw i choć ten, jest wyjątkowo bezpieczny i nie grozi utratą życia i zdrowia to po siódmym zjeździe dziecięcia z tej samej zjeżdżalni zaczynam dość mocno się nudzić i kombinować jak by tu zwiać, albo przynajmniej zmienić kokonowi obiekt zainteresowania. Udaje się, kiedy dostrzegam panią robiącą wielkie bańki. Młody daje się zaciągnąć i sam próbuje swoich sił w tworzeniu wielgachnych mydlanych kul. Niestety okazuje się to dość skomplikowane co w efekcie daje nam .....ryk.

Chwilę później zostajemy zaciągnięci z powrotem na dmuchańce, ale tym razem dość szybko przychodzi nuda i kokoniki wybierają się na trampolinę. Jest kolejka, w której czekają, uwaga aż TRZY osoby. Efekt....ryk. Ciśnienie podnosi mi się już do granic wytrzymałości i zaczynam się zastanawiać co ja tu do jasnej cholery robię. Było mi się tłuc na drugi koniec miasta? I słuchać jęków i ryków? Przecież mogłam siedzieć w domu gdzie nie ma trampoliny, nadmuchiwanych domków i nie kończących się zjeżdżalni. Mogłam to olać i mieć święty spokój.

Kokony zaliczają jeszcze zorbing, zjeżdżalnię po raz setny i hokeja na trawie, a ja kwitnę pół godziny w kolejce po marnie wyglądającego naleśnika bo sobie dziecię zażyczyło. Kiedy przychodzi godzina powrotu do domu następuje punkt kulminacyjny imprezy w postaci rzęsistego deszczu. Nie. To było oberwanie chmury.

Odczekiwanie nic nie daje, więc ubieramy kurtki deszczowe i ruszamy w drogę na przystanek. Jeszcze zanim opuścimy teren pikniku będzie mi się wylewała woda z butów. Zanim dojdziemy na przystanek nie będę miała na sobie nawet skrawka suchego ubrania i to dosłownie. Mówiąc bardziej obrazowo, mokre miałam nawet gacie. Niestety mój marny los podzielił również PM i Młody. Ocalał jedynie Tymek, który nie miał fachowej kurtki przeciwdeszczowej tylko płaszczyk z Biedry. Płaszczyk z Biedry nie przemókł :)

Powrót do domu trwa ok pół godziny. Wpadamy do domu kompletnie mokrzy, dokładnie tak jak byśmy w ubraniach postanowili wziąć prysznic. Szybkie ogarnięcie i w piżamkach wskakujemy pod kołderkę. Dzieciaki.....zachwycone.

Straty: najprawdopodobniej dwie pary butów (bo do teraz nie wyschły i raczej kiepsko wyglądają), dwie wyprane PEKI (daj Boże żeby działały :) ) i szczyt znudzenia w oczekiwaniu na zmęczenie dzieciaków na dmuchańcach.

Zysk: Bezcenna radość kokonów.

Wypoczynek na tak zwanych 'rodzinnych atrakcjach' to bzdura. Przeważnie wracasz do domu wykończony i padasz na pysk, ale i tak koniec końców dochodzisz do wniosku, że było warto :) Przynajmniej ja tak mam :)