Dupa nie bloger

Niedawno Sabina z bloga Kluseczka po włosku napisała o sobie 'blogotrąba'. Analizując swoje blogowanie to dochodzę do wniosku, że ze mnie też taki bloger jak z koziej d...y trąba. Po dziewięciu mięsiącach swojego w miarę aktywnego pobytu w blogosferze stwierdzam, że kocham to, ale nadal do końca nie ogarniam.

Podziwiam tych, którzy są wszędzie. Ogarniają blog, FB, Instagram, Snapchata, Twittera i inne wynalazki, a oprócz tego mają piękne zadbane domy, czyste dzieci i na bieżąco dzielą się tym co u nich słychać z czytelnikami. Zastanawiam się jak oni to robią jednocześnie zdając sobe sprawę, że osobiście się do tego nie nadaję i wcale tak nie chcę.

Choć kocham sieć i lubię ten cały blogowy światek z całym dobrodziejstem (bądź nie) inwentarza, to czasem potrzebuję odpocząć. Mimo całej sympatii do swoich czytelników potrzebuję mieć swoją odrobinę prywatności, kawałek realnego świata, którym wcale nie chcę się dzielić.

Wczoraj miałam reset. Totalny odpoczynek od domowych obowiązków, od dzieci, którymi świetnie zajął się mąż i od internetu. Nie zobaczycie na Insta zdjęcia kawy, którą wypiłam w przemiłym towarzystwie i zagryzłam koszmarnie kaloryczną tartą z wiśniami. Zdjęcia tarty też nie macie co szukać. Na FB nie ukazywały się na bieżąco zdjęcia ze sklepów, do których weszłam ani nie chwaliłam się zakupami (jak nie zapomnę to jednym się pochwalę ;) ) Telefon wyjęłam z torebki tylko po to by zadzwonić do męża i sprawdzić, która jest godzina.

Jeszcze jakiś czas temu podejrzewałam, że mój niebyt w sieci to wina mojego telefonu. Co tu dużo mówić, złomfon ledwo daje radę z normalnym dzwonieniem, a co dopiero wymagać od niego żeby internety zgłębiał. Ale już wiem, że to nie wina złomfona. Zwyczajnie sama z siebie nie mam  potrzeby dzielenia się wszystkim, nie zaglądam non stop czy ktoś polubił moje nieliczne zdjęcia na Instagramie, czasem nawet zupełnie o nim zapominam, a to chyba nie czyni ze mnie dobrego bloggera. Lubię moje realne życie chyba za bardzo i nie mam potrzeby bycia online non stop :) Po cichutku jednak liczę na to, że mimo wszystko Wy lubicie MPF ;)