Jaką wybrać dietę plus sprawozdanie z pierwszego tygodnia

 źródło: http://popolsku.nl

Jak wspominałam niedawno w poście (klik) nie ważne od kiedy zaczniemy dietę, ważne, żebyśmy były pewne, że w ogóle chcemy ją kontynuować. Zacząć to nie jest problem. Znam masę przypadków (również swój), kiedy zaczynanie diety zakończyło się na przeczesywaniu internetu w poszukiwaniu tej jednej jedynej.

Wybór mamy spory. Jeszcze nie tak dawno swoje pięć minut miała po części owiana złą sławą dieta Dukana. Oprócz niej możemy skorzystać z diety śródziemnomorskiej, kopenhaskiej, rozdzielnej, paleo, redukcyjnej i jakiej tylko sobie chcemy. Od wyboru do koloru. Prawda jest niestety taka, że większość tych diet opiera się na eliminacji pewnych składników odżywczych, a organizm ludzki jest tak skonstruowany, że potrzebuje ich wszystkich.

Wśród znajomych lub ewentualnie w internecie możemy bez problemu znaleźć osoby, które poprzez nieumiejętnie dobraną dietę, skuszone obietnicą szybkiej utraty wagi wyrządziły sobie mniejszą lub większą krzywdę. Dobrze jeśli skończy się na zawrotach głowy i gorszym samopoczuciu, gorzej gdy mimo wszystko trwamy w błędnym przekonaniu, że dana dieta pozwoli nam pozbyć się wielu kilogramów w krótkim czasie. Wtedy skutki mogą być o wiele poważniejsze.

We wspomnianym na początku poście pisałam wam, że sama byłam na diecie wiele razy, a w zasadzie wiele razy dietę rozpoczynałam i to właśnie często wzorując się na tym co podpowiadał dr google. Szczęście w tym takie, że do odchudzania często mam słomiany zapał i ochota na dietę przechodziła mi po kilku dniach. Może kilogramów w ten sposób się nie pozbyłam, ale również nie nabawiłam się żadnych kłopotów zdrowotnych.

Dopiero kiedy urodziłam drugie dziecko postanowiłam, że naprawdę muszę schudnąć. Poczytałam, nastawiłam się odpowiednio co trwało mniej więcej cztery miesiące i zdecydowałam, że najzdrowiej i najskuteczniej będzie jeśli zastosuję dietę ŻP, w wolnym tłumaczeniu 'żryj połowę' ;) Udało się, dlatego też i tym razem postanowiłam wprowadzić ją w życie.

O co chodzi? O to, żeby tak naprawdę nie rezygnować z jedzenia, zwłaszcza jeśli ktoś tak jak ja, lubi i gotować, i jeść. Ograniczenia powodują, że myśli się o jedzeniu jeszcze częściej i jeszcze intensywniej niż zwykle. U mnie na przykład powodowało to wręcz dziką rządzę zjedzenia czegoś słodkiego, a zaznaczam, że w zasadzie słodyczy nie jadam. Jakby ktoś musiał przechować czekoladę to nigdzie nie będzie bezpieczniejsza niż u mnie :)

Jakie są główne założenia zdrowej diety?
- regularne posiłki
Wprowadziłam stałe godziny posiłków. Jem 5 posiłków dziennie mniej więcej co 3h.

- małe porcje
Dzięki regularności i tak dużej ilości posiłków porcje mogą być o wiele mniejsze niż zwykle, a i tak bez problemu się najemy.

- kontrola kaloryczności
Staram się przede wszystkim jeść zdrowo, zrezygnowałam więc ze smażenia i wszelkich kalorycznych dodatków.

- nawadnianie
Przy diecie należy dużo pić, najlepiej wody. U mnie przyzynaję z ręką na sercu z tą wodą nie jest tak prosto ponieważ nie jestem miłośniczką wody mineralnej zwłaszcza zimą. Dzień rozpoczynam od szklanki wody z cytryną, później staram się jak najwięcej pić herbatek owocowych lub herbatę zieloną.

- jedz wszystko
Organizm potrzebuje wszystkiego, białek, węglowodanów, witamin, ale i tłuszczów, oczywiście najlepiej w małej ilości i tych zdrowych, ale jednak.

- pozwól sobie zgrzeszyć
Ta zasada podoba mi się najbardziej. Kiedy z jakiegoś powodu moje myśli nie będą w stanie oderwać się od bułki z masłem, albo kawałka pizzy i będzie to za mną chodziło, dręczyło i męczyło to zamiast się katować zwyczajnie to zjem. Od jednego razu świat się nie zawali, a diety zaraz szlag nie trafi. Lepiej zgrzeszyć niż się męczyć. To przyzwolenie na 'grzech' często działa tak, że chęć na jakiś zakazany owoc zwyczajnie sama mi mija :) Jak nie mija, patrz wyżej :)

I żeby nie było, optymalnym wyjściem jest pójście do dietetyka, który po dokładnym badaniu i wywiadzie dobierze wam dietę idealną dla was, dopasowaną do waszego wieku, możliwości i trybu życia. Niestety dietetyk kosztuje więc jeśli uważacie, że was nie stać, polecam zwyczajnie zachować zdrowy rozsądek w odchudzaniu.

A jak mi minął pierwszy tydzień z dietą ŻP? Muszę przyznać, że sama siebie podziwiam za wytrwałość. Do diety, co już w ogóle w moim przypadku jest wyjątkową wyjątkowością ;), dołączyłam również kilka ćwiczeń i wszystko razem zaowocowało tym, że po tygodniu waga pokazała 1,2 kg mniej. Lepiej się czuję, mam jeszcze więcej motywacji, a przede wszystkim mam świadomość, że cel jest do osiągnięcia.
No i nie chodzę głodna :D