C u cb czyli Izi bizi spoko

 

Za moich czasów (o matko jak to brzmi) chodził się do budy, ewentualnie z budy na waksy bo się nie lubiło gegry, bioli czy matmy i generalnie wszystko było spoko tudzież przerypane jak się starzy o waksach dowiedzieli bo się niepotrzebnie po rewirze szwendało zamiast siedzieć w jakimś parku. Wszystko było jasne bo rodzice wiedzieli o co chodzi nam, my mniej więcej wiedzieliśmy o co chodzi rodzicom choć rzecz jasna umiejętnie paliliśmy głupa i jakoś to dogadywanie nam szło. Teraz, jak mawia mężowski, to nie jest takie proste. Ale izi bizi spoko zaraz wszystko stanie się jasne. 

- Czejo! Wbijasz na Fejsbułkę? Nie wiem jak zrobić pd na przyrkę do sql.

- Ejo! Jj. Masakra z tą przyrą. Nwm, jak to ogarnąć. Kolnij do ziomków.

- Ok. Thx.

Gwara uczniowska była, jest i będzie. Taki już przywilej młodzieży, że mimo iż 'siła wyższa' robi co może żeby nauczyć ich pięknej, literackiej polszczyzny, oni zawsze znajdą swój sposób na porozumiewanie się. Za moich czasów (Boże znowu!) też mieliśmy swój język, ale choć dawał on nam namiastkę luzu, odrębności od świata dorosłych i pozory niezależności to generalnie był i tak dla wszystkich zrozumiały. Siedem lat później kiedy pokolenie mojego młodszego brata 'tworzyło' swój sposób komunikacji też przeważnie kumało się ocb młodym :)

Teraz jest inaczej. Jak wiecie nie mam nastoletnich dzieci wiec nie ma mnie kto wprowadzić w tajniki młodzieżowego języka, a sama z wieku młodzieńczego już jakiś czas temu wyrosłam (oczywiście to było całkiem niedawno i tej wersji będę się uparcie trzymała), ale zdarza mi się, ostatnio nawet często, jeździć miejską komunikacją. 

W tramwaju jak w tramwaju, możesz siedzieć i gapić się w okno zapominając o całym świcie jednak czasem zdarzają się sytuacje, w których za nic w świecie na widoku za oknem nie możesz się skupić. Takie sytuacje głównie generuje młodzież. Nie żebym tam zaraz podsłuchiwała czy coś, powiedziałabym raczej, że moja rządna wiedzy natura nie pozwala mi nie słuchać :D Z tego (pod)słuchania wiem, że albo się starzeję, albo ewolucja młodzieżowego języka zamiast postępować galopuje. Istnieje też spore prawdopodobieństwo, że dzieje się jedno i drugie. Jedynie jako taka znajomość języka najpowszechniejszego (czyt. angielski) mniej więcej pozwala się zorientować o czym mowa. Niestety kiedy młodzież przechodzi do pisania na FB lub pisania sms'ów odpadam w przedbiegach.

Z jednej strony brawo dla młodych za kreatywność, z drugiej aż strach pomyśleć jak będą mówić i pisać za 10 lat skoro na co dzień nie posługują się ani w miarę poprawną polszczyzną ani nawet w miarę poprawnym angielskim. A gdyby tak zajrzeć do gimnazjalnych telefonów - OMG!

Jakiś czas temu natrafiłam na słowniczek współczesnej gwary uczniowskiej i postanowiłam, że podzielę się z wami kilkoma najbardziej kreatywnymi słówkami ze słownika pokolenia smartfona i Facebooka, bo naprawdę jest czym (tak sobie myślę, że to powinna być lektura obowiązkowa dla nauczycieli i rodziców) :)

- cr - co robisz?

- baobao cię? co ty gadasz? 

- borżul, lo 3.2.0, ema, bajo - cześć

- dzień niepodległości - dzień nauczyciela

- efbe - facebook

- są ostateczny - egzamin gimnazjalny

- l4l - like for like (coś dla blogerów ;) )

- lofciać - lubić

- koteł - kot

- nps - nie przejmuj się

- fifciak - ocena bardzo dobra

- oskroba - piekarnia (to mnie chyba najbardziej zaskoczyło, bo po co młodzież wymyśla zastępcze słowo dla piekarni?)

-  okejka - polubienie na Facebooku

- bazar, czarnobyl, dom zua, kujonowo, karton, psiarnia - szkoła

- spipać - uciekać

- izi bizi spoko - uspokajanie kogoś

A teraz zagadka dla was, co to znaczy?:

- swag

- nolife

- śmierć

- msh 

- klawisz

- drewniak 

- nerdzić