Matko schowaj cycki

 

Głośno się ostatnio zrobiło na temat biustu pewnej pani, a przy okazji na temat setek innych biustów, które z obiektu męskiego pożądania weszły na wyższy poziom wtajemniczenia i stały się bankami pożywienia. Matki karmiące kipią oburzeniem, domagając się możliwości karmienia wszędzie, a reszta pospólstwa pluje jadem, bo "gołych cycków oglądać nie chce" i bez ogródek nazywa owe matki sfiksowanymi ekshibicjonistkami, w odwecie otrzymując epitet nawiedzonych purytan. Zgody nie ma i zapewne nie będzie, a racja jak to racja jest jak dupa, bo każdy w tej dyskusji ma swoją.

Napisałam kiedyś post o karmieniu butelką. O karmieniu piersią pisać nie będę, bo nie karmiłam w zasadzie w ogóle i niewiele na ten temat mogę powiedzieć od strony technicznej. Zapewne wielu to oburzy, ale sorry ten sposób żywienia dzieci mnie specjalnie nie kręcił czy się to, komu podoba, czy nie. Nie dałam dziecku cyca, bo bardziej kojarzy mi się on z seksem niż z jedzeniem, a poza tym jestem zbyt leniwa, żeby co godzinę do tego cyca podłączać małego ssaka. Na moje szczęście moje ssaki też były leniwe i wolały dostać, jeść niż o to jedzenie walczyć. Nasze nieliczne tak zwane próby przystawiania odbywały się w zamkniętym pokoju, ponieważ nie potrafiłam nakarmić małego ssaka inaczej niż przez dosłowne wywalenie cyca, choć obiektywnie patrząc nie bardzo mam co wywalać. Mogę jednak napisać o cyckach, bo takowe posiadam i akurat na ich temat co nieco wiem, wiem też czy mam ochotę oglądać tylko swoje, czy również cudze.

Mój stosunek do karmienia jest tylko mój, co znaczy, że absolutnie nie dotyczy on innych kobiet. To, w jaki sposób inne matki karmią swoje dzieci jest mi tak obojętne, jak to czy w siedemdziesiątym szóstym zimą padał śnieg. Mam koleżanki, które w mojej obecności karmiły piersią i żadnej za kłaki z domu nie wyrzuciłam za to, że mi cycki w moim prywatnym M3 wywala. Bo też prawda jest taka, że....żadna nie wywalała. Owszem nie raz zdarzyło się, że odwiedzając mnie z małym dzieckiem, musiały je nakarmić, ale robiły to w taki sposób, że nadal mogłyśmy spokojnie plotkować i żadna z nas nie czuła się zażenowana. Mistrzyni potrafiła nakarmić swe dziecię w pokoju pełnym ludzi i nikt z zebranych tego nie zauważał.

Skąd więc wziął się tytuł tego posta? A stąd, że istnieje grupa matek, choć w życiu się do tego nie przyzna, która uważa, że zdolność wykarmienia swojego potomstwa daje im prawo do epatowania tą zdolnością zawsze i wszędzie. Owszem widok karmiącej matki jest piękny, ale na artystycznym zdjęciu, albo w tonącym w półmroku dziecięcym pokoju (wiecie taki klimacik), względnie w zaciszu domowego ogniska, ale sorry co jest pięknego w kobiecie karmiącej w galerii handlowej, na ulicy czy w restauracji? Mamy karmiące jednogłośnie mówią, że karmienie piersią to bliskość, mistyczna wręcz chwila, więź. No sorry seks z mężem to też bliskość i więź, a jakoś nikt w galerii się nie bzyka. Wiem, może nie jest to trafne porównanie, ale wybaczcie drogie panie, bo jako matka nie kumam jak się do cholery ma bliskość i ten cały mistycyzm do karmienia w miejscu publicznym. Dla mnie to po prostu karmienie i tyle, takie samo jak podanie butli, zupki czy chrupki.

Dziecko jeść musi i to jest sprawa oczywista, jako matka zdaję sobie też sprawę, że wśród dzieci zdarzają się takie, które muszą dostać, jeść tu i teraz natychmiast i bez dyskusji. I tu dochodzimy do głośnej od kilku dni sprawy pewnej mamy, która chciała swoje dziecię nakarmić w restauracji, a którą kelner rzekomo chciał przepędzić do toalety. Jak było, nie wie dokładnie nikt, bo co innego rzecze owa mama, a co innego właściciel restauracji. Biedny kelner jest tu najprawdopodobniej biedną ofiarą systemu bo to nie on wyszedł z inicjatywą, tylko mu kazano. Społeczeństwo jednak jak to zwykle bywa podzieliło się na dwa obozy, z których jeden bije pani brawo, a drugi hejtuje na potęgę. Jakoś nie mogę się przemóc, żeby nie stanąć po stronie obozu nr dwa, choć hejtować nie zamierzam.

Byłam jakiś czas temu w sporym gronie kobiet, wśród nich kilka karmiących mam. Miejsce publiczne, dookoła sporo ludzi. Jedna z mam przystawia do piersi synka, nikt nie zwraca uwagi, kontynuujemy rozmowę, dzieciątko spokojnie je. Nikt nie czuje się zażenowany. Nie ma ochów i achów jakże to piękny widok, bo w zasadzie nic nie widać. Dziecko je my gadamy i tyle, ot zwykłe karmienie. Kilka chwil później inna mama również postanawia nakarmić swoje dziecię, rozpina bluzkę, wyjmuje całą swoją notabene niemałą pierś i bezceremonialnie przystawia dziecię. Nikt nic nie mówi, ale wzrok błądzi po ścianach, bo reszta zebranych nie bardzo wie co z tym wzrokiem zrobić i chciałaby na chwilę oślepnąć. I nie dlatego, że w życiu cycka gołego nie widzieli, nie dlatego, że to obrzydliwe czy niesmaczne, ale zwyczajnie po ludzku ze zwykłego zażenowania.

I niech mi nikt nie wciska frazesów, że żadna matka nie wywala cycków po to, żeby ktoś na nie popatrzył, bo to jest raczej oczywiste, ale już znam takie, które to robią, bo zwyczajnie uważają, że mają do tego prawo, bo przecież karmią, a karmienie piersią jest naturalne i wszyscy dookoła muszą to akceptować. Świetnie, okres też co miesiąc dostajesz naturalnie, a z gołą dupą po ulicy nie latasz i się tym nie chwalisz, prawda?

Prawda jest taka, że nie znam nikogo, kto głośno przyznałby się do tego, że jest za tym, żeby zabronić karmienia matkom dzieci w miejscu publicznym. Natomiast znam sporo osób, które są za tym, żeby matki nie karmiły publicznie. Masło maślane? Nie. Subtelna różnica,której część kobiet niestety nie jest w stanie ogarnąć.